سایت نشریه کسب‌وکار هاروارد با انتشار تحلیلی به نقل از موسسه اولیور وایمن (Oliver Wyman) به بررسی آثار تثبیت قیمت نفت در حدود هر بشکه ۵۰ دلار بر اقتصاد ایران و برخی کشورهای دیگر پرداخته است که خلاصه‌‌ای از آن در شکل بالا نشان داده شده است.
در این دسته‌بندی اقتصادها به دو دسته اقتصادهای پراسترس و اقتصادهای به نسبت مستحکم‌تر تقسیم شده‌اند که بر این اساس ایران به همراه روسیه، عراق، نیجریه، ونزوئلا و عمان در دسته اقتصادهای پراسترس و عربستان، امارات، لیبی، قطر و کویت در اقتصادهای با تاثیرپذیری کمتر از این کاهش قیمت قرار گرفته‌اند.
در مجموع نتیجه این تحلیل به این نکته اشاره داشته است که کشورهای با جمعیت بالا، ذخایر ملی کم و وابسته به نفت، فشار بیشتری را از این کاهش قیمت تحمل خواهند کرد.
اساس تحلیل وضعیت کشورها بر پایه دو فاکتور اصلی جمعیت و مدت زمان کفاف ذخایر ملی برای اداره اقتصاد آنها انجام شده است. به عنوان مثال بر اساس این تحلیل ذخایر فعلی ایران برای ۳ سال کفاف اداره اقتصاد را خواهد داد.
البته یکی از فرض‌های این تحلیل بر حفظ سطح تولید کشورها در سطح سال ۲۰۱۳ بوده است که مشخصا این فرض در مورد ایران مصداق نخواهد داشت. یکی دیگر از فرض‌ها عدم توان کشورها در تنوع بخشی به اقتصادهای کشورهایشان بوده است.
نتیجه‌گیری
چنانچه مشخصا دو فرض بالا در مورد اقتصاد ایران به هم نخورد، آینده پرفشاری برای اقتصاد ایران و طبیعتا بازار کسب‌وکارهای داخلی کشور می‌بایست متصور بود. این به آن معناست که فشار روی دولت برای جدا شدن از درآمدهای نفتی و حرکت به سمت اقتصاد چند محصولی بسیار بیشتر از گذشته خواهد بود.
از سوی دیگر از آنجا که اقتصاد ایران منابع مورد نیاز برای حرکت به سمت افزایش ظرفیت تولید یا چند محصولی شدن را در اختیار ندارد، برای بر هم زدن هر دو فرض بالا در معادله نیازمند سرمایه گذاری خارجی خواهد بود.
لینک مقاله اصلی بر روی سایت Harvard Business Review:
