حس خودم را در لحظه‌ای که اولین بار بعد از مدت ها مذاکره کلافه کننده و بی‌ثمر، محمد جواد ظریف در کنار نماینده اتحادیه اروپا رسیدن به یک توافق را اعلام می‌کرد هیچ گاه فراموش نمی‌کنم.
اساسا باز کردن گره‌ای به این پیچیدگی که علاوه بر تمام ابعاد سیاسی و امنیتی اش، تا این حد به حیثیت ملی تمام ایرانیان متصل شده باشد، در تصورم آنچنان غیرممکن می نمود که احساس ناامیدی عمیقی از آینده کشور در من ایجاد کرده بود.
حقیقتش را بخواهید شخصیت ظریف برای من بسیار بیش از یک سیاستمدار است. شخصیتی که در زمان ناامیدی اغلب قریب به اتفاق ایرانیان و جهانیان از امکان موفقیت در حل مسالمت‌آمیز یک مساله بزرگ، در مسیری بن بست، اتوبان کشید!
البته می‌دانم که ایشان در این راه تنها نبوده، اما نقش پررنگ او و ویژگی‌های منحصربفردش در محقق شدن نتیجه نهایی غیرقابل کتمان است.
واقعیت آن است که مهمتر از شخص ظریف، ویژگی‌ها و شرایطی است که او را به عنوان یک چهره ملی شکل داده است. مجموعه‌ای که می‌توان آن را در واژه “کارآمدی” مجتمع نمود.
ای کاش از این ظریف ها برای حل آن دسته از مسایل ملی‌مان که تقریبا همه از حل آنها ناامیدند، بیشتر داشتیم.
برای مشکل آلودگی هوا
برای مسائل زیست محیطی و بحران آب
برای حل فساد اقتصادی
برای ارتقای نظام آموزشی
برای اصلاح نظام بانکی
برای اصلاح نظام مالیاتی
و هزاران مشکل از این دست
طعم کارآمدی خیلی شیرین است. ای کاش این طعم را بیشتر و بیشتر بچشیم.
علیرضا قنادان
مدرس دانشگاه
